Slow travelling (NL)

16 september 2017 - Budapest, Hongarije

Pas een paar dagen gefietst sinds Wenen, en al weer zo veel beleefd!

Deze koele natte dag vandaag (dinsdag 12 september) in Komárno komt eigenlijk als geroepen, ik vond het geen moeilijke beslissing, om een dag langer te blijven…

Ik zit in het café van een klein pensionnetje en kan, blog en dagboek schrijvend, de indrukken een beetje verwerken. Een andere gelegenheid die ik ontdekt heb voor de verwerking zijn de lange kaarsrechte wegen met ‘Weitblick’.

[Als ik niet, net als gisteren, 10 km grindweg moet fietsen (alternatief was een straat met veel verkeer). Soms kwam ik gewoon vast te zitten, dan stond ik met mijn fiets net als in fietsenrek… haha… en soms liep er aan de kant een ongeveer 15 cm brede strook waar je iets beter kon fietsen. Allebei een fantastische oefening in ontspannen concentratie. Gelukkig was de regen gestopt.]

Ik houd van het licht aan het eind van de middag, ik geniet van de bijna onbeperkte vrijheid! En ik realiseer me dat deze vrijheid alleen daarom een genieten wordt omdat ik me tegelijk verbonden voel met mijn familie- en vriendenkring thuis. Geen totaal nieuwe ervaring maar een diepere.

Het is heerlijk om buiten te zijn. Dankbaarheid. Eens met de natuur – nou ja, met behoorlijk wat beperkingen dan: ik gebruik dagelijks mijn smartphone, ik heb graag in de nacht en bij regen (tot nu toe nauwelijks) een dak boven mijn hoofd, ik kan in een winkel eten kopen, mijn vervoer is niet echt natuurlijk en ga zo maar door…

Ik ben een echte slow traveller. Als je lang onderweg bent is dat niet alleen een luxe maar ook een noodzaak, voor mij in ieder geval. Anders vindt ‘het beleefde’ geen plek om te blijven. De uitdaging voor mij is dan om niet te langzaam te reizen, een slug traveller te worden :-) (Degenen die mij kennen weten dat ik graag ergens blijf hangen. En ‘ergens’ wil ik toch ook graag bij de Zwarte Zee komen… haha…)

Een aangename bijwerking van slow travelling is trouwens dat het allemaal nog goed werkt, benen, polsen, schouders, rug, kont, hoofd.

Komárno is het Slowaakse deel van de Stadt, noordelijk van de Donau (Dunaj), het Hongaarse deel, zuidelijk van de Donau (Duna), heet Komárom. Ik reis weliswaar in Slowakije maar de meeste mensen hier spreken Hongaars, ook al zijn ze hier geboren – voor mij is het ene even onverstaanbaar als het andere. Na de eerste wereldoorlog werd de stad verdeeld onder toenmalig Tsjechoslowakije en Hongarije.

Hier ontmoet ik Andrea, een kennis van Yvonne. Een bijzondere ontmoeting. Zij is ook masseuse, en we geven een massage aan elkaar, heerlijk! Ik vraag haar of er problemen zijn tussen Slowaaks en Hongaars sprekende mensen. Nee, problemen ‘maken’ alleen de politici, is haar stellige mening.

Sinds ik in Slowakije ben is er natuurlijk de taalbarrière. Dankzij Mr. Google kan ik ook een beetje communiceren met mensen die geen Duits of Engels praten, ook al zijn gespreksonderwerpen als verdraagzaamheid of verbinding tussen mensen iets te moeilijk voor hem… Maar ik kom ook aan mijn grenzen bij de poging om een kamer te reserveren via de telefoon.

Toch laten de ontmoetingen met mensen de meeste indruk achter. Als Beata van wie ik een heel huisje huurde voor € 15 mij spontaan uitnodigt om bij haar te komen ontbijten met een dik snee brood en vette spek omdat de dorpswinkel onverwacht dicht is blijf ik graag een uur langer - en dat niet vanwege de spek. Ze begrijpt heel goed waarom ik haar bij het afscheid vraag of ze haar naam op mijn helm wil schrijven.

In Bratislava krijg ik op korte termijn een Warm Shower adres, bij een jonge man, die ja zegt, ondanks dat hij een vol programma heeft en altijd heel veel verzoeken krijgt. Ik mag in een klein alternatief ontmoetingscentrum slapen dicht bij het centrum. Daar leer ik de volgende dag Jan kennen, een student uit Tsjechië, die aan een film schrijft over zijn familiegeschiedenis. We praten, we gaan samen lunchen (ik eet een van de traditionele Slowaakse gerechten, Halušky), en ineens is het namiddag. Eigenlijk wilde ik toch eerder vertrekken…

En dagelijks wil de vraag naar een overnachting (zo goedkoop mogelijk, en toch fijn.. haha) steeds weer een antwoord. Ik wil toch nog graag ongeveer 30km fietsen. Jan helpt bij het zoeken en belt op voor mij. Ook fijn als ik al weet waar ik deze nacht mijn hoofd neer kan leggen.

Zo ongeveer verlopen mijn dagen, vaak anders dus… go with the flow.

En vandaag is ‚Vandaag‘ al weer Vrijdag 15 september.

Vanuit Komárno heb ik in 2 dagen naar Boedapest gefietst, bij Esztergom de Hongaarse grens gepasseerd, voorbij de Donauknie, een rond 20km lang traject, waar de Donau zich in een diepe kloof heeft ingegraven. Steile hellingen, deels uit vulkanisch, deels uit kalkgesteente. In Szentendre, een stad vlak voor Boedapest, werden bij opgravingen 20 000 jaar oude neerzettingen gevonden. Voor een bezoek aan het openluchtmuseum was het helaas te laat.

Dan het fietsen gisteravond door de miljoenenstad Boedapest! Ik zal eraan moeten wennen want er komen nog meer enorm grote steden waar bovendien fietsers nog zeldzamer zijn. Of ik ga een stuk met de trein, dat kan natuurlijk ook.

Toen ik langs het bord ‘Boedapest’ kwam, was het nog klaarlichte dag, helemaal donker toen ik eindelijk bij mijn hostel arriveerde. Oorspronkelijk wilde ik meteen vandaag verder maar ik ben moe en blijf daarom nog een dag. Want de grootste uitdagingen moeten nog komen, en daar heb ik immers voldoende kracht nodig!

Morgen ga ik aan mijn 4de fietsboekje beginnen, het leidt mij 570 km lang naar Belgrado. Achter mij liggen zo ongeveer 1250 gefietste km.

8 Reacties

  1. Marian Claessens:
    16 september 2017
    Lieve Anne,
    Mooi verhaal alsof je me het vertelt op straat met een meter tussen ons en een fiets.
    Heel herkenbaar ook hoe je het doet wanneer je alleen zo"n reis maakt. niemand met wie je afspreekt dit of dat te volbrengen en het gaat zoals het gaat in je eigen energie, mooi.
    Lieve groet en succes met de nieuwe uitdagingen.
    Marian
  2. Bernhard Schuler:
    16 september 2017
    Hallo, Anne, Dir geht es ja richtig gut. Gibt es auch noch Fotos? Ich finde nur welche bis Passau und jetzt bist Du ja schon in Budapest oder darüber hinaus. Ich habe jetzt auch Urlaub und fahre morgen mit meinem "Weihekurs" nach Polen. In Ulm/Dona ist Treffpunkt und Abfahrt. Bin sehr gespannt auf meine früheren Kurskollegen vom CP. Es sind ja über 40 Jahre her (1974-1979).
    Weiterhin gute Fahrt, bleib xund und lerne viele Menchen kennen. Bernhard
  3. Tom:
    16 september 2017
    He annie heerlijk om jouw verhaal te lezen en te weten dat je het goed hebt, en ja iedere dag een dak boven je hoofd zoeken is anders dan hier thuis met steeds hetzelfde dak (ook fijn hoor). En fijn om te horen dat je leuke mensen ontmoet die je ook willen helpen met een dak zoeken of een ontbijtje. In gedachten ben ik (en velen met mij) bij jou liefs Tom
  4. Danielle:
    17 september 2017
    Ha Annetje! Wat leuk te lezen! We reizen zoals we zijn.. dus helemaal prima! Zo reizen wij ook ( maar dan met onze camper) en mn de ontmoetingen met andere mensen en het zijn in natuur is zo fantastisch. Dat gaat nog moeite kosten "wieder zu Hause"..Zo n big city vind ik altijd enger dan de natuur. Wat knap dat je daar dan gewoon doorheen fietst met je fietsje..en dat je het zo goed gaat, ook fysiek. Want die inspanning is niet voor ieder weggelegd. Elke avond weer een veilig onderkomen zoeken ( ja zalig zo n warme douche, ik ken het) is ook een hele klus soms. Maar je ontmoet altijd aardige mensen.Dat woorden als "verbinding" en "verdraagzaamheid" niet um zu setzen zijn is grappig.. maar misschien zegt een hug meer..ik vraag me af of je hoe langer hoe stiller wordt richting Zwarte zee.. ook een ervaring als taal niet meer verbindt.. ik zou graag langer met je kletsen, maar jij zit aan het ontbijt nu denk ik ( 10.00) en dan misschien weer trappen?? warme knuf! en die vette spek.. fiets je er wel weer af.. xxx
  5. Esther Willems:
    17 september 2017
    ha Anne,

    Leuk allemaal te lezen hoe het je vergaat!
    Ik ben reuze benieuwd, je bent al dicht bij het Slavische !
    Spannend. Ik ben reuze benieuwd naar de ontmoetingen in het Bulgaarse deel van je reis. Zelf vlieg ik 15 oktober weer naar daar. Ik ben inmiddels aangenomen op de universiteit in Blagoevgrad. Pas goed op jezelf en geniet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
  6. Willeke Roerdinkholder:
    17 september 2017
    Ha lieve sloomreizende Anna,

    Wat fijn voor je dat kop, kont en benen het zo goed blijven doen. Je zult ze nog veel nodig hebben. Jouw avontuur lijkt op het spelletje Wie legt de meeste en interessantste contacten terwijl je je per fiets door meerdere landen naar de Zwarte Zee begeeft. Fijn dat je jezelf ook rust gunt en niet als een Ambitieuze Anna dag aan dag door het landschap racet. Geen deadline voor jou. Ik ben benieuwd naar Belgrado. Is vast iets heel anders dan Wenen. Boedapest heb ik me laten vertellen lijkt er wel op, klopt dat?
    Ga je je nu steeds meer een vreemdeling voelen? Ik kan het me zo voorstellen. En hoe is dat?

    Lieve Anne, denk aan niets en fiets. Weet je nog waar dat staat? Als je dan niet niets kunt denken, kun je proberen het antwoord op die vraag te vinden.
    Intussen denk ik aan jou,
    je toegenegen Willeke
  7. Ciska:
    18 september 2017
    Lieve Anne,
    Al lezend en kijkend naar je sfeervolle vergezichten reis ik vol bewondering met je mee langs Donau Dunaj Duna.
    Wat fijn dat je lijf zo goed trapt en jij gaandeweg zo van de natuur en de cultuur geniet met verrassende liefdevolle ontmoetingen/ontvangsten.
    Wat doe je het goed Anne...! Ga zo verder..., ik volg je.
    Liefs, Ciska
  8. Mandy:
    20 september 2017
    Hallo Anne,
    Wat schrijf je leuk, heerlijk om mee te kunnen genieten verwijl hier het hectische
    Nederlandse leven vol werk en verplichtingen voort blijft razen.
    Goed dat je deze tijd voor jezelf hebt genomen en de weg ontstaat door te gaan.
    Liefs Mandy