Waarom IJzeren Gordijn

Welkom lieve mensen, hier op mijn reisblog!

Het is zover, ik mag weer een time-out nemen (tot eind september!) en erop uit met mijn fietsje. Ik ben van plan, langs een deel van het voormalige IJzeren Gordijn te fietsen, van de Barentszzee tot… we zien wel… Dat is in ieder geval het plan, we zullen meemaken wat ervan terecht komt. Naar de Barentszzee is ook al een hele reis!

Waarom IJzeren Gordijn? wordt ik gevraagd. Het idee kwam al in me op tijdens mijn reis langs de Donau, 6 jaar geleden, toen ik door de oude geschiedenis fietste… Ik zou ook door de recentere geschiedenis kunnen fietsen, dacht ik toen, een die ik deels zelf nog heb meegemaakt (de Koude Oorlog, de val van de muur, de revoluties in de landen aan de andere kant van het IJzeren Gordijn) maar alleen vanuit een bepaald perspectief. Wat weet ik nou echt van de mensen in Estland, Letland, Litouwen en hoe zij de roerige jaren 90 hebben ervaren? Maar ook over Finland, dat aan deze kant van het IJzeren Gordijn lag, weet ik niet veel. Het land heeft veel meegemaakt tijdens de Tweede Wereldoorlog en heeft zich daarna altijd neutraal opgesteld, tot kort geleden. Het lijkt me heel leerzaam en spannend, me op deze manier, fietsend langs de grenzen, in de geschiedenis te verdiepen. En misschien is de geschiedenis ons alweer aan het inhalen, ontstaat er een nieuw IJzeren Gordijn langs de Fins-Russische grens.

Ik laat jullie graag deelnemen aan mijn avonturen. Velen van jullie begeleiden me weer met goede gedachten, bemoedigende en bezorgde woorden. Dat voel ik, en dat doet zo ontzettend goed. Dank jullie hartelijk! “Gewapend” met geluksbrengers, beschermers en andere schatten ga ik op pad.

Verder houd ik me weer aan mijn motto van mijn Donaureis, daar heb ik goede ervaringen mee: zo voorzichtig nodig en zo open mogelijk en me gedragen als een gast in een ander land.

Veel groeten van Anne